Tekst oryginału (nazwa angielska zwyczajowa): Heather (Heather, Scottish Heather, Scotch Heather)Polskie tłumaczenie (nazwa polska zwyczajowa): Wrzos (Wrzos zwyczajny)
Park w Kingsport (romantyczna Ania jest zaskoczona, że wrzos który kojarzył jej się z Europą można spotkać w Ameryce).
Wrzos występujący z natury prawie w całej Europie i przyległych obszarach Azji i Afryki został jako roślina ozdobna zawleczony na inne kontynenty. Między innymi jest główną rośliną inwazyjną w Nowej Zelandii, zwłaszcza na Płaskowyżu Centralnym, gdzie rozprzestrzenił się szybko od czasu jego wprowadzenia w 1912 r.. Jest też gatunkiem obcym dla Ameryki Północnej, lecz naturalizowanym w dość szeroko na wschodnim wybrzeżu. Na PEI pojawił się prawdopodobnie dopiero pod koniec XX, stąd w czasach Anne nie można go było spotkać na Wyspie.
Wzorcem dla książkowego Kingsport jest miasto Halifax stolica prowincji Nowa Szkocja założony przez Anglików w 1749 roku. Wrzos występuje tu w Point Pleasant Park, według opowieści rozsiany z nasion wytrzepanych z sienników szkockich żołnierzy. Opowieść tę przytacza w książce LMM, cyt.: Słynny szkocki regiment Czarna Straż (Highland Regiment, the Black Watch), obozował tu przez rok, a kiedy mężczyźni wytrząsali słomę ze swoich łóżek na wiosnę, zapuściło korzenie kilka nasion wrzosu”.
Co ciekawe można się spotkać z informacją, że wrzos w Point Pleasant Park pojawił się dopiero podczas pierwszej wojny światowej w 1916 roku, a przecież Anne of the Island powstała nieco wcześniej (została ukończona w listopadzie 1914 roku). Według powieści Maud pod koniec XIX wieku w okresie studiów Anne (1883-1887) można go było spotkać w parku w Halifaxie i jakimś drugim miejscu w Nowej Szkocji (prawdopodobnie chodziło o wyspę Cape Breton). Faktem jest, że już w 1867 roku kanadyjski botanik George Lawson sugerował naturalne pochodzenie stanowisk tej rośliny w Nowej Szkocji. W 1878 roku w gazecie Morning Chronicle dyskutowano o naturalności stanowiska wrzosu w Halifaxie. W 1928 roku artykuł w Dalhousie Review przedstawił dwie wersji legendy o pochodzeniu wrzosu w Parku Point Pleasant. Według pierwszej, wrzos w Point Pleasant pojawił się dzięki założycielowi Nowej Szkocji. sir Williamowi Alexandrowi (1567-1640). Miał on dążyć do utworzenia nowej „Krainy Wrzosu" (jak czasami nazywano Szkocję, gdyż wrzos podobnie jak oset, uznawany za roślinny symbol regionu) w Ameryce Północnej i celowo rozsiał roślinę w 1621 roku. Według drugiej opowieści, żołnierze pułku Black Watch obozujący w Point Pleasant Park w 1757 roku podczas wojny francusko-indiańskiej (chociaż właściwe była to wojna brytyjsko-francuska z udziałem różnych plemion indiańskich po obu stronach) przypadkowo posiali nasiona wytrzepując sienniki. Prawda jest taka, że wrzos był importowany do Ameryki Północnej z Europy (być może przypadkowo przy okazji sprowadzania różnych krzewów i drzew do parków i ogrodów w XIX wieku), mimo wszystko nie ma pewności, czy naprawdę pochodzi ze Szkocji, czy z innych regionów, żeby to ustalić trzeba by zrobić porównawcze analizy materiału genetycznego. Niezależnie od pochodzenia, wrzos z Halifaxu odegrał ważną rolę w tworzeniu szkockiej mitologii w prowincji Nowa Szkocja. W odporności wrzosu na niekorzystne warunki siedliskowe (ubogie skaliste siedliska i ostry klimat) dopatrywano się podobieństwa do hartu i męstwa szkockich górali. Pisano: Czyż wrzos nie jest typem tych cech narodowych? Skromne różowe satynowe kwiaty, giętkie łodygi, niewiędnące gałązki o krótkich liściach i sprężyste łany wrzosowisk ucieleśniają wspaniałe cechy dzielnych szkockich klanów w kiltach. Z pewnością dusza bohatera raduje się płynąc z wiatrem nad ojczystą górską doliną. Wrzos dzielnie znosi najtrudniejsze warunki, mężnie znosząc trudy, jak Szkoci, którzy noszą go tak dumnie w swoich beretach.
 |
| Wrzos zwyczajny Calluna vulgaris |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz