

Trudno stwierdzić z całą pewnością jaki gatunek kryje się pod ta nazwą. W Anne of Windy Poplars dziewczęta wędrujące po zimowym lesie zbierają dwa gatunki widłaków: creeping spruce i ground pine. L.M. Montgomery kilkakrotnie wspomina w swoich książkach o tym świątecznym zwyczaju dekorowania domów na Wyspie Księcia Edwarda wieńcami z różnych zimozielonych widłaków. Zwyczaj ten przetrwał do lat 70-tych XX wieku, podobno nawet dzisiaj można spotkać na PEI takie widłakowe wieńce. Wydaje się, że mogły to być: widłak jałowcowaty, goździsty względnie Lycopodium sabinaefolium o płożących pędach jako creeping spruce i "drzewkowaty" widłak zwyczajny Dendrolycopodium obscurum jako ground pine. Widłaków na PEI jest osiem gatunków. Niektóre z tych gatunków występują z natury zarówno w Europie jak i w Ameryce Północnej. Widłaki z uwagi na zimozieloność było wykorzystywane do dekoracji świątecznych i okolicznościowych, a także do przybierania wiosennych bukietów z majownikami. W zasuszonym bukieciku Maud z pamiętnego wiosennego pikniku w 1890 roku, majownikom towarzyszą moim zdaniem dwa gatunki widłaków: widłak zwyczajny (Dendrolycopodium obscurum - po lewej na górze) i widłak spłaszczony (Diphasiastrum complanatum u dołu bukietu z zachowanym kłosem zarodnionośnym).
Identyczny bukiecik ujrzymy w ręku Valancy w ostatnich rozdziałach Błękitnego zamku. Dziewczyna wędruje po lasach Muskoka ciesząc się z wiosny. W zielonym sweterku z naręczem majowników (trailing arbutus, mayflowers, Epigaea repens) i widłaków (creeping spruce), z wiankiem zimoziołu (june-bells, twinflower, linnaea północna, Linnaea borealis) na głowie - jawi się malarzowi Allanowi Tierney'owi jako Duch z lasów Muskoka.Widłak jałowcowaty, Wroniec żółtawy, Widłak zwyczajny w bazie USDA PLANTS
Widłak jałowcowaty Lycopodium annotinum |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz