Tekst oryginału (nazwa angielska zwyczajowa): Wild pear, Wild plum (Serviceberry)Polskie tłumaczenie (nazwa polska zwyczajowa): Dzika grusza, dzika śliwa (Świdośliwa)
Jeden z nielicznych gatunków, co do których Maud używa dwóch nazw wild pear (okolice Avonlea) i wild plum (droga do Bright River). Istotnie świdośliwa jest wizualnie podobna zarówno do śliwki jak i do gruszy. Według “Dictionary of Prince Edward Island English” Wild pear to najwcześniej kwitnące drzewo na wyspie o najwcześniej dojrzewających gruszkowatych niewielkich, jadalnych i słodkich owocach, początkowo czerwonych, później ciemnych. Także wokół Srebrnego Gaju można było spotkać dzikie wiśnie i świdośliwy. Wiosną ich białe kwiecie z pewnością pięknie wyglądało na tle ciemnych lasów. Maud wielokrotnie dawała wyraz swemu zachwytowi nad kwitnącymi drzewami, które wiosną stroją się w ślubne welony z cienkiej koronki jak oblubienica stroi się dla męża od niepamiętnych czasów. Musiały go utkać palce drzewnych skrzatów, bo nic podobnego nie może pochodzić z ziemskiego krosna. Wierzę, że drzewo świadome jest własnej urody, króluje i pyszni się przed nami, tak jakby jego piękno nie było najbardziej ulotną rzeczą w lesie, co dziś jest, a jutro przemija. Każdy powiew południowego wiatru delikatnie pieszczącego gałązki, wywołuje deszcz wątłych płatków. Ale czyż to ma znaczenie? Teraz jest przecież królową dzikich miejsc, w wiecznej chwili, która nie ma przeszłości ani przyszłości, a jedynie przeczucie nieśmiertelności. Opis powyższy pojawia się w dwóch tekstach Maud: w The Blue Castle używa nazwy wild plum-tree, zaś w eseju Spring in the Woods nazwy wild pear. Prawdziwe dzikie śliwy (Prunus nigra), spotykane w kontynentalnej części Kanady na PEI nie występują. Na PEI występuje sześć różnych gatunków świdośliwy, trudne do rozróżnienia. Najpospolitsza jest świdośliwa gładka, inne gatunki z rodzaju Amelanchier to m.in.: A. wiegandii, A. intermedia, A. bartramiana.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz