Tekst oryginału (nazwa angielska zwyczajowa): nie występuje w powieściach Maud (large-leaved lupine)
Polskie tłumaczenie (nazwa polska zwyczajowa): - (łubin trwały)
Łubiny w różnych kolorach można dziś zobaczyć na sporej części zdjęć z Wyspy, gdyż jest to gatunek częsty i fotogeniczny. Najczęściej spotykane są łubiny fioletowe i różowe, rzadziej kremowe. Chociaż dziś łubin jest nieoficjalnym roślinnym symbolem PEI, to jest jednak na Wyspie stosunkowo nowym przybyszem. Dotarł tu około 1912 roku, czyli po wydaniu trzech pierwszych tomów powieści o Ani (łącznie z Chronicles of Avonlea). Maud nie wspomina o łubinach w żadnej ze swoich powieści. Za to Sarah McCoy w "Maryli z Zielonego Wzgórza" traktuje łubiny jako naturalny element krajobrazu wyspy w pierwszej połowie XIX wieku, co jest oczywistym błędem autorki. Łubin pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej i podobno na PEI dotarł z Kolumbii Brytyjskiej. Wysiewany prawdopodobnie jako roślina ozdobna na cmentarzach, rozprzestrzenił się wzdłuż dróg. Być może był stosowany również w eksperymentalnych farmach przez Departament Rolnictwa na początku XX wieku, jako nawóz zielony. David Erskine, botanik badający florę PEI w latach 1952-53 odnotował, że łubin można spotkać lokalnie na cmentarzach i wzdłuż niektórych dróg na wschód Hunter River. Od tego czasu łubin rozpowszechnił się w przydrożnych rowach i na polach na całej wyspie, chociaż nadal częściej występuje w hrabstwach Queens i Kings. Gwałtowna ekspansja, która miała miejsce w ciągu ostatnich kilku dekad, była częściowo spontaniczna, a częściowo wspomagana przez ludzi, rozpowszechniających ten gatunek w celu upiększenia Wyspy. Obecnie podobnie jak w Europie również na PEI łubiny są uważane za gatunek inwazyjny.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz