Tekst oryginału (nazwa angielska zwyczajowa): bay bushes (northern bayberry)
Polskie tłumaczenie (nazwa polska zwyczajowa): wawrzyn (woskownica pensylwańska) Droga ze Srebrnego Nowiu do Bay Shore (Emily of New Moon) prowadziła głównie w dół wzgórza, biegnąc momentami przez nieużytki (barrens) porośnięte świerkiem. Pobocza pokryte były paprociami, pachnącymi krzewami „bay bushes” (w polskim tłumaczeniu wawrzynami) i kępami szkarłatnych gołębich jagód „pigeon-berries”. Mamy tutaj do czynienia z „nieużytkami” nadmorskimi, a tego typu różnorodnych zbiorowisk jest na wschodnim wybrzeżu Kanady dużo więcej
Generalnie dominują w nich różnego rodzaju karłowate drzewa, krzewy i krzewinki. Tutaj rosły niewielkie świerczki czarne (Picea mariana), paprocie (być może któryś gatunek długosz Osmunda claytoniona lub Osmunda cinnamomea) i owocujący na czerwono dereń kanadyjski. Tajemniczy pachnący krzew to z pewnością nie wawrzyn, gdyż na niego nie ma szans w zimnej Kanadzie, lecz woskownica pensylwańska (Myrica pensylvanica, northern bayberry), przez osadników europejskich zwana „Candleberry” (świecowe jagody), gdyż wosk tłoczony z owoców służył do produkcji aromatycznych świec. Świece z woskownicy paliły się czystszym płomieniem i lepiej pachniały niż świece z łoju, czy tłuszczu zwierzęcego. Folklor kolonistów głosił, że jeśli w Wigilię lub Nowy Rok zapalisz nową świeczkę jagodową, w nadchodzącym roku będziesz miał zdrowie, bogactwo i dobrobyt. Liście i owoce woskownicy istotnie przypominają nieco wawrzyn szlachetny. Podobny gatunek - woskownica europejska Myrica gale rośnie tez w pasie nadmorskim w Polsce (ale również na PEI).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz